Woensdag 19 december 2018 bij Thuisbij

Deze dag vierden we de derde keer mijn verjaardag van 2018. Ga maar: na verleden zaterdag voor familie en vrienden, stond voor de dinsdag de echte verjaardag gepland en voor vandaag stond de verjaardag in Thuisbij op de lijst. Ik zat dus tijdig klaar op mijn wachtstoeltje. Vrijwilligster Anca kwam mij halen. Ik hees me in mijn dikke jas hoewel het niet koud was en Anca duwde mij naar Thuisbij waar de slingers al klaar hingen. Weldra klonken de bekende klanken van het lang-zal-ie-leven door de gezellige kamer. We dronken koffie en gingen zitten wachten op Margreet die met de mini-appel-beignets van de Jumbo zou komen.

Maar eerst waren daar de restanten van de zanggroep Koriander. De drie van de oorspronkelijke acht leden zongen met z’n drietjes voor acht. Het klonk driestemmig en soms meer dan drie als iemand in de ‘zaal’ meebaste. Maar zuiver waren de meestal Engelse kerstliederen steeds en oer-gezellig. We genoten van de zang van de Dickens’ Sisters en van de mini-gebakjes die Margreet intussen binnengebracht had.

Helena stond ondertussen aan het aanrecht en fabriekte haar versie van de bami. We weten ondertussen hoe dat smaakt, maar het is iedere keer lekker en we laten het ons steeds driftig smaken. Er waren wat verjaardagsgasten blijven mee-eten dus we dineerden aan twee tafels. Na de toetjes gingen Margreet en ik met de auto naar huis. Heerlijk makkelijk. Ik dook onder de wol voor een korte middagslaap. En aansluitend typte ik het eerste deel van het dagboek van vandaag. De rest daarvan ga ik doen na het middageten als de mannen Hans en Joost geweest zijn.

Die waren gisteren verhinderd. Joost vierde het geslaagden-feest van Jordy. Hij was eerder die dag geslaagd bij Tata. Zo’n hoogtepunt vieren in je arbeidersleven kun je niet zomaar laten lopen. Hij heeft zijn stage zo goed doorlopen dat hij met prachtige punten na zijn stagiaire-tijd de poort van de fabriek uitliep en de dag daarna naar binnenging als volwaardige Tata-arbeidskracht. Binnenkort - zo gaat het gerucht - dat deze jonge Baaij zo ongeveer de fabriek overneemt. Hans had een onwillige brommer en belde dat hij ‘morgen’ kwam. Dan kan hij met Joost weer meerijden zoals gewoonlijk.

De mannen zijn geweest. Ik ben ook weer bij wat betreft de tv-programma’s die een veredelde uitgave zijn van opsporing verzocht. Alleen kijk ik die programma’s nooit. Ik moet maar naar Boer zoekt Vrouw blijven kijken. Daar heb ik de meeste kans dat ik ooit de goede boer met de goede vrouw laat ‘spelen’.